دلنوشته
عینی متروسه سوالف ..لیش ما تسمع دمعها.. روحی تنزف.. ماکوغیرک مرهم ایداوی جرحها... یا امس لا ما نسیتک ..بعده مابین الشعر والروح بیتک.. ما نسیتک.. لأن حتی ابیوم عفتک بالنفس تفتر لگیتک.. یا کحل عین القصاید ..رمده عین الشعر بعدک.. آنه من باب العتب داخل علیک .. وحیل ادگ الباب حتی ابغیبتک لا تنسی وعدک.. .... لیش تحرم روحی تشرب مای وصلک... وانته تدری امنل عطش لحظه واموت ... انته تدری الخلگ خیط و جسمی من فرگاک شمعه .. وانته تدری العمر یخلص لو خلص بالنار دمعه... .وانته تدری اللیل خنجر یطعن ابظهر السکوت.. و آنه ساکت والعمر بالهم یفوت ... وانته تدری الصبر حیره .. الصبر دیره.. و اترکتنی ابگاع صبری و ما بگه بمتعاعی قوت .. ردنی یم شاطی الوادع .. ردنی یم بحر الضیاع البی عفتنی ابحلگ حوت .. البی عذابی ... و ذکریاتی .. و حبل اعدام الکلام العفته بلسانی یلوت... کلشی یمک ما شکیت ... وکلشی یمک ما حچیت ... ومن مشیت بس رفعت اچفوفی لله وفیّضت دمع القنوت ..
| :قالبساز: :بهاربیست: |
ینجا مدفن افکارخاموش آدم دیوانه ای ست که از فرط تنهائی دستش فقط به خدا می رسد و بس . اینجا را که خواندی ، نمی گویم دلت را بشور ، لطفا اما ، چشمانت را آب بکش ...
