دلنوشته
دل در هوای کویت می دهم از بارشهای بی امانت از فریاد سکوتت از دامنه هستی می دوم تا پهن دشت آزادگی با خود لحظه ای خلوت می کنم خلوتی لبریز از احساس خلوتی سرشار از حرفهای نگفته خلوتی که در رویاها به دنبال آن بودم قلمم تاب گفتن ندارد بر کدامین صفحه بنگارم تمامی این بغضهای نهفته را بر کدامین سرزمین به دنبال گمشده هایم باشم تمامی احساسم یخ می زند آنگاه که من به دنبال راهی می گردم بتاب بتاب بر این گونه هایی که اشک شوق بر آنها جاری ست بتاب بتاب
نوشته شده در چهارشنبه 91/2/13ساعت
11:9 صبح توسط فاطمه عقابی نظرات ( ) | |
| :قالبساز: :بهاربیست: |
ینجا مدفن افکارخاموش آدم دیوانه ای ست که از فرط تنهائی دستش فقط به خدا می رسد و بس . اینجا را که خواندی ، نمی گویم دلت را بشور ، لطفا اما ، چشمانت را آب بکش ...
