دلنوشته
ای دل خسته سکوتت را با شب یکی گردان بی روشنی با تشویش بی نهایت ابدیتی سازد و تو دور از چشم همه کس سکوتت را جاودانه ساز حضورت را گم کن کز این روزگار بی مقدار آنچه امید است وجای پای از سکوتت آرامتر پای نهی در خاطرش تا نشکنی آرامشش
بگذار همچنان
بگذار دیگران بر گرده ی این روزگار بی مقدار پرواز کنند
ای دل خسته
بی رنگ شو و ناپیدا
هیچ نیابی امیدی جای پایی
دیدن یار است وزلف پریشش
آرامتر ، آرامتر
نوشته شده در سه شنبه 92/4/18ساعت
5:52 عصر توسط فاطمه عقابی نظرات ( ) | |
| :قالبساز: :بهاربیست: |
ینجا مدفن افکارخاموش آدم دیوانه ای ست که از فرط تنهائی دستش فقط به خدا می رسد و بس . اینجا را که خواندی ، نمی گویم دلت را بشور ، لطفا اما ، چشمانت را آب بکش ...
