دلنوشته
بستان جرحی یمر اسمک حجر یکـــــسر منامی بلیل واگـــعد والدمـــــع نهرانه ســـــالت مد ولنـک منته یمّــــــی ولا دفو ملــــگاک ولا ریـــــــحة عبــیرک عالوجه تمتــــد ولا هبـــــــّة نســـــــــایم تـــنده الــغافین ولاعصفور شــــوگ اعله الغصن غرّد من جرح الجرح تانیت هســــــّــه اتعود وبدیت اعله الجرح وفراگک اتـــــعوّد علی بستان جرحی ایمر نســــم ذکراک حلم واســـــــمک یظل بشـــــفای یتردد واظل مثـــــل الطفل لو صخّن من المای ساعه احترگ بیک وســـــاعه بس ابرد سره ظعن الضحک من گتلی (الله ویاک) وغیــر الدمـــــــــع والهم ما بگالی احّد لبس لون البیاض الشـــــعر من فرگاک وبس لون الهدم ماشــــاب ظل اســـــود یجر بیه الحنین الصورتک واشـــــتاگ واشــــــمّن عطر خدّک بیــــــها واتودد واظل ابنی اســـــدود بحد مصب العــین عن لا دمـع عینی ایســـیل فوگ الــــخد من اکتب شـــــعر اسـمک یهزنی اردود یفیّض عبرتی وعالوجن یکســـــر ســـد اشتکیت اعله الگلب والقاضی راد اشهود جبــت کومة اجروح اعله الگلب تشــــهد وصدّر حکم لوعه ولچمه ویّه الشــــــوگ قاضی المحکمه مو راضی یجری الــحد **** سید حسن الشریفی
| :قالبساز: :بهاربیست: |
ینجا مدفن افکارخاموش آدم دیوانه ای ست که از فرط تنهائی دستش فقط به خدا می رسد و بس . اینجا را که خواندی ، نمی گویم دلت را بشور ، لطفا اما ، چشمانت را آب بکش ...
