دلنوشته
در عجبم از این مردم از این گلایه‌ها از این نداشتنها از این ندارمها از این می‌خواهم‌ها از این نتوانستن‌ها از این نرفتن‌ها از این محدودیت‌ها . پر پروازی نیست جز رویا. رویای پوچ زوال انسانیت است . تخلیه انرژیست اما بی هدف و هرز. قدرت عمل را کم می‌کند . پایبندت می‌کند به سکون و خیال بافی . جای اینکه به همدیگر نگاه کنیم باید خود را دید. دنیای خود را شناخت . و جواب سوالات را در زندگی خود جستجو کرد. زندگی من معلم من بود و زندگی دیگران شنیده هایم. اما کدام مرا رنجاند؟ کدام مرا خنداند و یا گریانم کرد؟ کدام به من آموخت. خودم و زندگی خودم. تجربیات دیگران بسته به زندگی و افکارشان است. آنرا به خود تعمیم نمیدهم. من آزادم به زندگی کردن
| :قالبساز: :بهاربیست: |
ینجا مدفن افکارخاموش آدم دیوانه ای ست که از فرط تنهائی دستش فقط به خدا می رسد و بس . اینجا را که خواندی ، نمی گویم دلت را بشور ، لطفا اما ، چشمانت را آب بکش ...
