دلنوشته
خلینی اجیبن دفتری وگرالک اشعاری کسرظهری زمانی او اخض لبالی اسولف عن زقرتی اشصار بیامی اخض شمعت هل گلب لل اسف ذبانی های احوا زمانی ال خان بیه اول من زقر بس رد علیه اخض اردود منی وردت البیت عسانی ما صرت بل دنیه ما جیت های احوا زمانی ال خان بیه علمنی البچی ولطم بیدیه جــــس الـطـبـیـب خـافـقــی وقــال لـی : هل هنا الألم ؟ خدایا مرا به چرایی خویش آگاه کن ورید اگعد اگبالک ورد احاچیک وصیرن فدوا الک وحدک ونادیک وصیرن گاع ونته اسحگ علیه *********************** اوزرعت الدرب کل آنه ورد لک اخدمک طول العمر انه ورد لک ال امر اعلیک ول خدمه علیه
قلـت لـه : نعـم ..
فشـق بالمشـرط جیـب معطفـی وأخرج القلم !
هـز الطبیـب رأسـه .. ومـال وابتسـم
وقـال لـی : لیس سوى قلم ..
فقلت : لا یا سیدی .. هذا ید.. وفم .. رصاصة .. ودم
وتـهـمـة ســافــره .. تـمـشــی بـلا قــدم !
تابر چیستی هرانچه که دارم
ونیستی انچه که ندارم ننازم وننالم . .
| :قالبساز: :بهاربیست: |
ینجا مدفن افکارخاموش آدم دیوانه ای ست که از فرط تنهائی دستش فقط به خدا می رسد و بس . اینجا را که خواندی ، نمی گویم دلت را بشور ، لطفا اما ، چشمانت را آب بکش ...
